برای کمک به بچه‌های ناشنوا یا کم شنوا

سه نوع مختلف از کاهش شنوایی وجود دارد

کاهش شنوایی انتقالی (Conductive hearing loss)

در این نوع عارضه امواج لغزشی از گوش خارجی به گوش داخلی مخصوصاً حلزون شنوایی منتقل نمی‌شوند. این عارضه به علت‌های گوناگون رخ می‌دهد:

• افزایش حجم موم گوش
• عفونت گوش به همراه التهاب و افزایش حجم مایعات گوش
• عملکرد نامناسب استخوانچه‌های گوش
• پرده‌ گوش آسیب دیده 
  
  عفونت در گوش می‌تواند باعث ایجاد زخم در بافت گوش شود و در نهایت عملکرد پرده‌ی گوش را مختل کند. استخوانچه‌های گوش هم در نتیجه‌ی عفونت، تروما و عارضه‌ای به نام آنکیلوسیز (ankylosis) دچار نقص خواهند شد.
  
  کاهش شنوایی حسی – عصبی (Sensorineural Hearing Loss)
  
  این عارضه در نتیجه‌ مختل شدن عملکرد طبیعی گوش میانی، حلزون شنوایی و نورون شنوایی و یا حتی ضربه‌ مغزی رخ می‌دهد. در این نوع عارضه سلول‌های مویی درون حلزون شنوایی آسیب می‌بینند. با افزایش سن فرد برخی از این سلول‌ها عملکرد خود را از دست داده و شنوایی دچار مشکل می‌شود. 

قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض سر و صدای بلند، دلیل دیگری برای آسیب سلول‌های مویی حلزون شنوایی است. این سلول‌های آسیب دیده دیگر قابل جایگزینی نیستند. امروزه پژوهشگران در تلاش هستند تا با استفاده از سلول‌های بنیادی به رشد دوباره‌ این سلول‌ها کمک کنند. 

کاهش شنوایی حسی – عصبی در نتیجه‌ کاهش شنوایی انتقالی، عفونت گوش داخلی و یا ضربه‌های سنگین به سر رخ می‌دهد. 

کاهش شنوایی آمیخته (Mixed hearing loss)

این عارضه ترکیبی از کاهش شنوایی حسی – عصبی و انتقالی است. اگر فرد در طولانی‌مدت به عفونت گوش مبتلا باشد، عفونت در نهایت باعث آسیب پرده‌ گوش و استخوانچه‌های گوش خواهد شد. گاهی با انجام عمل‌های مخصوص جراحی تا حدودی می‌توان شنوایی را بازگرداند، ولی این روش همیشه موثر نخواهد بود.